250 lat temu w małej miejscowości Labastide-Fortunière na południu Francji przyszedł na świat najmłodszy syn lokalnego oberżysty i dzierżawcy pobliskich arystokratycznych dóbr. Człowieka jak na swój stan (niższy trzeci) raczej zamożnego i zaradnego. Co więcej, wszystko wskazuje na to, że cała rodzina była piśmienna i jakieś tam aspiracje miała. A nadchodząca rewolucja miała otworzyć drzwi aspiracjom stanu trzeciego. Póki co jednak, tuż przed rewolucją, najmłodszy syn oberżysty został posłany do seminarium w Tuluzie: wcześniej dobrze się uczył, a dla człowieka...

Po długiej przerwie nadrabiam choć troszkę zaległości. Na początku maja udało mi się dotrzeć do włoskiego Tolentino, żeby zobaczyć rekonstrukcję ostatniej bitwy Joachima Murata (2-3 maja 1815), która tam właśnie się rozegrała. Ponieważ czas mnie nadal goni, a dwa referaty i jeden artykuł się same nie napiszą, wrzucam trochę zdjęć bez wielkiego komentarza. Rekonstrukcja nie była duża, ale atmosfera była dzieki temu prawie rodzinna, zwłaszcza że zjechali się rekonstruktorzy z wielu krajów Europy. Więcej zdjęć tutaj.

Jestem na naukowym wyjeździe, nie bardzo mam czas na pisanie poważnych notek, ale nie mogę sobie darować dzisiejszych podwójnych urodzin mojej ulubionej pary okresu I Cesarstwa: zarówno Karolina Bonaparte jak i jej mąż, Joachim Murat, urodzili się 25 marca, choć w odstępie aż ćwierci wieku (1767 i 1782). A zatem tak trochę na luzie: w oparciu o plotki, pogłoski, trochę takiej i owakiej legendy. Bo ta historia prosi się o romansową opowieść, a o jej bohaterach będę jeszcze na pewno w tym roku pisać, bo w październiku rocznica smutna – dwustulecie tragicznej śmierci...

Według rycin z epoki 200 lat i jeden dzień temu, wieczorem, było tak: Ponieważ jednak pałac Tuileries został zburzony podczas Komuny Paryskiej w 1871 roku (jest świetny obraz Ernesta Meissoniera przedstawiający ruiny pałacu, ale ponieważ w maju wybieram się na jego wystawę, napiszę o nim więcej przy tej okazji), wczorajsza paryska rekonstrukcja kończąca serię ucieczki z Elby i powrotu do Paryża wyglądała trochę bardziej jak to, tylko z Luwrem w tle: A tu kilka zdjęć z samej rekonstrukcji zorganizowanej przez Souvenir Napoléonien, którego polską korespondentką i reprezentantką...

Dokładnie rok temu przesłuchałam chyba pięć razy pod rząd krótką i bardzo piękną operę, której autorami są Jacques Ibert (akt I i V) oraz Arthur Honneger (akty II-IV), wystawioną po raz pierwszy w 1937 roku w Monte Carlo, i opowiadającą o ostatnich miesiącach życia człowieka, który urodził się dokładnie 204 lata temu i żył zaledwie 21 lat. Był nim Napoléon François Charles Joseph Bonaparte, jedyny legalny syn Napoleona z jego drugą żoną Marią Luizą Habsburg, bohater jednej z najsmutniejszych historii XIX wieku, znany najpierw jako Król Rzymu, potem w latach 1815-18...

Miniserial z 2002 roku zatytułowany po prostu Napoleon był jedną z najkosztowniejszych europejskich produkcji obecnego stulecia i taką, która zgromadziła bodaj najwięcej gwiazd naszego kontynentu. Niestety jest to zaledwie bardzo ładnie zrobiony, zasadniczo świetnie obsadzony (choć o tym, zwłaszcza odnośnie pierwszego odcinka wypadałoby napisać osobną recenzję) i dobrze zagrany bryk – akcja przesuwa się od jednego ważnego epizodu do kolejnych, a cliffhanger z końca pierwszego odcinka (zamach na Pierwszego Konsula w wigilię 1801 roku) chyba nikogo nie zaniepokoił w kwestii...

Obiecałam coś o „le vol de l’aigle” czyli triumfalnym pochodzie Napoleona z Golfe Juan do Paryża przez pogórze alpejskie, Lyon i Fontainebleau. O jednym z najciekawszych aspektów tych dni między 1 a 20 marca za kilka dni, żeby było w okrągłą rocznicę jednego z ważnych epizodów, dziś zagadkowa historia lub anegdota, której rozwiązania będę musiała poszukać w bibliotece posiadającej archiwum gazetowe z XIX w. Zarówno w internecie jak i muzeach tematycznych (np. w Rivoli Veronese) można znaleźć listę nagłówków gazety Le Moniteur Universel z dni 9-22...

Dzień Kobiet już dawno nie kojarzy się z oficjalnymi obchodami i obowiązkowym goździkiem. Coraz częściej dzisiejsze święto staje się okazją do przypominania sylwetek nieprzeciętnych kobiet z czasów mniej lub bardziej odległych. Gdybym była socjologiem-historykiem, to może zrobiłabym odpowiedni sondaż, żeby sprawdzić, czy dobrze mi się wydaje, iż Eliza, Wielka Księżna Toskanii w latach 1809-14, a wcześniej od 1805 księżna Piombino i Lukki, jest najmniej znaną osobą z rodzeństwa Napoleona Bonaparte. Joseph, Louis i Jerôme (tak, zdaję sobie sprawę z niekonsekwencji...

Dziś urodziny (230) Alessandro Manzoniego, włoskiego poety i powieściopisarza, którego twórczość miała ogromne znaczenie dla Risorgimenta. Na tym blogu trochę nie wypadałoby go nie upamiętnić: jednym z jego najważniejszych utworów jest Il cinque maggio – oda napisana między 16 a 19 lipca, natychmiast po tym, jak poeta dowiedział się o śmierci Napoleona na wyspie św. Heleny (stąd tytuł: Piąty maja). Wedle anegdoty ciężarna żona pomagała mu w tym dziele przygrywając podniosłe melodie na fortepianie. Oda Manzoniego – ukazująca wygnanego cesarza w mesjańskim...

18 lutego 1745 w miasteczku Como nad jeziorem o tej samej nazwie w północnej Italii urodził się jeden z największych fizyków wszech czasów, Alessandro Volta. W 1801 roku, konkretnie 7 listopada, prezentował swój wynalazek „stosu elektrycznego” (ogniwa) w Institut de France, w obecności ówczesnego Pierwszego Konsula Napoleona Bonaparte. Został następnie odznaczony złotym medalem za zasługi naukowe, a po utworzeniu przez Napoleona, już jako cesarza Francuzów Królestwa Italii, otrzymał kolejno w 1805 roku pensję roczną, order kawalerski Legii Honorowej i order Korony...